Een grote vraag die bankiersdochter Pauline Lemberger al van jongs af bezighoudt. Het werd haar missie om bij te dragen aan de ontwikkeling van de medemens. In haar werk als directeur van WereldOuders is Pauline de drijvende kracht van een cultuuromslag in het werkveld.

WereldOuders is onderdeel van de internationale organisatie Nuestros Pequeños Hermanos (NPH) en actief in 9 landen in Latijns-Amerika. Decennialang werden kwetsbare kinderen in kindertehuizen opgevangen. Vaak was er wel familie, maar er was thuis simpelweg geen geld voor eten en scholing. Sinds 2018 is de focus verlegd naar het voorkomen van uithuisplaatsing van kinderen en het doorbreken van de armoedespiraal. Vanuit Community Family Centers wordt sámen met families en de gemeenschap gewerkt aan zelfredzaamheid.

Na 10 jaar bij War Child werd Pauline in 2009 gepolst voor een marketingfunctie bij WereldOuders. “In het kennismakingsgesprek spraken we over een kindertehuis van NPH in Mexico. Ineens viel het kwartje. Ik wás daar, als zestienjarige. Als gezin logeerden we toevallig in een hacienda, tegenover dat bewuste kindertehuis. Wij zijn er een middag op bezoek gegaan en ik dacht: dit wil ik doen!”

Pauline voelt zich net zo thuis in Peru of Mexico als hier in Nederland. “De saamhorigheid van de gemeenschap, de levensvreugde en de waarde van verbinding raken me bij elk projectbezoek. Je ziet de kracht van familie en van de community. Dat mis ik soms in Nederland, waar vaker het individu voorop staat. Tegelijkertijd is het heel prettig, dat ik hier in een kwartier van huis naar werk fiets. Onze maatschappelijk werkers in Honduras moeten eerst 1,5 uur met de ‘chicken bus’ reizen. En vooral hopen dat ze dit keer de berg op kunnen zonder lekke band of andere vertraging. Ze kunnen niet even snel op huisbezoek, het is echt een onderneming. Vanuit dat perspectief gezien, is mijn werk relatief eenvoudig. Als ik me zo makkelijk kan bewegen, wat kan ik dan doen om een ander te helpen?”

Pauline’s passie is aanstekelijk. Haar gedrevenheid heeft organisatiebreed een transitie in gang gezet. “Hoe goed we het ook doen in de kindertehuizen, die opvang vervangt nooit de basis van de eigen familie.” Daarom omarmt WereldOuders een nieuwe werkwijze gericht op persoonlijke ondersteuning voor het kind, het gezin én de gemeenschap.

“In 2020 zijn we in Bolivia gestart met de hereniging van ruim 100 kinderen met hun biologische familie. Elk gezin krijgt een plan op maat op het gebied van een veilig thuis, onderwijs, gezondheidszorg en zelfredzaamheid. Hierbij staat het belang van het kind altijd centraal. Sommige gezinnen zijn na 6 maanden al voldoende zelfstandig, andere families doorlopen een traject van een paar jaar. Onze collega’s in Latijns-Amerika nemen hierin het voortouw. Wij ondersteunen hen en houden toezicht op de bestedingen.”

“WereldOuders is een relatief kleine speler. Tegelijkertijd is onze impact groot. Voor het project in Bolivia kregen we steun van een grote particuliere gever, zowel financieel als door zijn kennis. Doneren gaat over vertrouwen.

Doneren draait om vertrouwen. Als één iemand instapt, volgen er vaak meer. Zo krijgt een project vleugels.”

“De komende vijf jaar investeren we in het opzetten en versterken van Community Family Centers. De persoonlijke aanpak heeft het effect van een olievlek. Wij startten in 2022 met een pilot in Peru met 17 gezinnen uit de gemeenschap die in extreme armoede leven. Deze kinderen kregen vanaf het begin een plan op maat binnen hun eigen gezin. Al snel bereikten we behalve de deelnemende gezinnen, ook hun buren en bekenden. Voorbij de weerstand en het wantrouwen ontstonden nieuwe onderlinge samenwerkingen in de wijk. De reikwijdte van onze ondersteuning groeit op die manier organisch. In potentie kunnen we in die regio 5000 gezinnen gaan helpen.”

“Mijn rol hierbij is vooral het vertellen van alle levensveranderende verhalen. Om anderen te inspireren, mensen aan onze missie te binden. Ik geloof in het gesprek en de persoonlijke ontmoeting. Die verbinding is nodig, het helpt om oog te houden voor je medemens. Soms eten gezinnen in Nederland niet meer met elkáár, maar met hun schermen. Dat is zo jammer. In Latijns-Amerika zie ik hoe samen eten en plezier maken met familie de allerbeste basis is. Daar kunnen wij soms nog van leren.”

Aan tafel met Pauline? Mail haar op pauline@wereldouders.nl of kijk op www.wereldouders.nl voor meer informatie.

Dit artikel is eerder gepubliceerd in onze najaarseditie van Update: https://www.dagbladdijkenwaard.nl/update